کد مطلب:312210
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:719
عباس در گذر روزگار
اگر چه از دوران زندگی عباس (ع) پیش از حادثه ی كربلا، اطلاعات كافی در دست نیست، ولی بدون تردید باید پذیرفت كه محیط پاك خانواده ی امام علی (ع) شرایط رشد و بالندگی عباس (ع) را در كامل ترین شكل آن فراهم آورده است. عباس (ع) با برخورداری از استعداد ذاتی و شرایط درونی به مرتبه ای از كمال رسیده كه آثار آن در آیینه ی تاریخ - با توجه به نقل های اندك تاریخ - و از لابه لای گفتارها و رفتارهای او، به خوبی دیده می شود [1] .
فعل و قول آمد گواهان ضمیر
زین دو بر باطن تو استدلال گیر [2] .
گفتار و رفتار آدمی، آیینه ی تمام نمای ذات اوست و از روزنه ی بیان و عمل هر كسی
[ صفحه 29]
می توان به نهان خانه ی درونی و اندیشه ها و صفات اخلاقی او، دست یافت.
امیرمؤمنان علی (ع) می فرماید:
المرء مخبوء تحت لسانه... و اللسان ترجمان الضمیر و صاحب خیر القلب و به ینكشف ما فی سر الباطن [3] .
آدمی در پس زبان خویش پنهان است... و زبان ترجمان باطن است و مالك نیكویی دل، و با زبان است كه راز درون آشكار می شود.
اكنون، پس از این مقدمه، به فصل های مختلف زندگانی عباس (ع) - به گونه ای گذرا - اشاره می كنیم و او را در جلوه های گوناگون رفتار و گفتارش می یابیم.
[1] در اين فصل به گونه ي گذرا به زندگي عباس (ع) نگاه مي كنيم و در فصل هاي بعد به تاريخ معاصر او و نيز به روايات معصومان (ع) درباره ي عباس (ع) و ديگر ياوران حسين (ع) مي پردازيم.
[2] مثنوي مولوي، دفتر دهم، بيت 845.
[3] مستدرك الوسائل، ج 9، ص 30؛ مصباح الشريعة، ص 259.